วันนี้เป็นวันสุดท้ายแล้วที่เด็กจะได้เล่นสนุกกัน ก็เลยตื่นกันแต่เช้าลงไปเล่นน้ำทะเล พอสายกะว่าจะออกไปเที่ยวที่บ้านปราณบุรี เพื่อไปทักทายคุณย่า ย่า และย่า (ทั้งหมด 3 ย่าอันได้แก่ คุณย่าหญิง คุณย่างาม และคุณย่าแต๊ว) ก็เป็นอันต้องล้มเลิกอีก เฮ้อออ ช่างเป็นทริปที่ล้มเหลวโดยสิ้นเชิง... เหตุที่ต้องล้มก็เนื่องมาจาก ฟ้า และฝน เป็นใจ ตกต้องตามฤดูกาล (หรือเปล่า) ทั้งวี่ทั้งวัน จนไม่ต้องเป็นอันทำอะไร เที่ยงวันนี้ก็เลยได้กิน โรตีแกงไก่ ซึ่งฝีมือโรตีนั้นคุณย่าแต๋วทำมาให้พวกเราไว้กินกัน ส่วนแกงไก่ เราไปซื้อจาก "ร้านครัวกรรณิการ์" คร๊าบพี่น้อง จริงๆแล้วกะว่าจะกินตั้งแต่วันแรก แต่พอแวะไปซื้อทีไร เป็นต้องได้เห็นป้ายหน้าร้าน พร้อมกับประโยคซ้ำๆ ที่เขียนมาแล้ว 2 วันว่า "ของหมดทุกอย่าง..ค้า" และวันนี้ฟ้า-ฝน ก็ปราณีเรา (เล็กน้อย) หรือเพราะเราไหวตัวทันก็ไม่ทราบได้ พ่อเข็มเลยรีบโทรไปสั่งแกงไก่ไว้ให้แม่ตั้งแต่ไก่โห่ (เป็นรอบที่ 500) พอไปรับของ โอ้โห...พี่น้องคร๊าบบบ ร้านเค้าพร้อมเพรียงกันดีจริงๆ พันธมิตรตั้งแต่พ่อครัว ยัน เด็กเสริฟ แถมพกด้วยการขายมือตบพันธมิตร และแจกใบปลิวเรื่อง...ที่เผยแพร่กันทางอินเทอร์เน็ต ด้วยนะคร๊าบพี่น้อง... ขนาดว่าโทรสั่งแล้วยังต้องรอ เพราะเค้าไม่ทำไว้ให้เราเลย เค้าบอกว่า ต้องทำให้ร้อนๆ มาแล้วก็เพิ่งจะเอาลงหม้อให้... แต่ไม่เป็นไร เพราะเราเป็นพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตยเหมือนๆกัน คร๊าบพี่น้องงงงงง
วันนี้ก็ได้แต่ กิน กะ นอน แล้วก็นอน ตื่นขึ้นมากิน อ้อ ตกกลางคืนก็เปิดฟลอร์ให้เด็กๆได้ ร้อง เล่น เต้นกระจายกันไปหลายยก ก่อนตบท้ายด้วยไอติมแสนอร่อย...บัสกินร๊อบบิ้น ซึ่งบรรดาพ่อ แม่ และป้าๆ เรียกกันว่าเป็น "ช่วงเวลาแห่งความสามัคคีปรองดองกันฉันน้องพี่" เนื่องจากว่า เวลาเล่นเด็กๆมักจะทะเลาะ และไล่ตีกันเป็นประจำ และสม่ำเสมอ แต่เมื่อถึงเวลากินไอติมทีไร เกิดความสมานฉันท์ได้ทุกทีเล่า...
ก่อนจะแยกกันย้วยกลับบ้านในวันรุ่งขึ้น .....
เหมือนเดิมอีกแล้วครับท่านผู้อ่าน เด็กๆๆ ก็ยังคงเล่นน้ำกันแต่เช้า ขึ้นจากน้ำ ก็อาบน้ำแต่งตัว กินข้าวเช้า แล้วก็ตีกันเหมือนเคยๆ ส่วนผู้ใหญ่อย่างพ่อ แม่ และป้า ก็ช่วยกันจัดเก็บของกันตามระเบียบ พอเสร็จสิ้นพิธีการ ก็เตรียมพร้อมออกเดินทางกลับ
เราขับรถตามกันไปเพื่อที่จะได้แวะกินอาหารอร่อยๆ แถวๆ เพชรบุรี แล้ววันนี้เป้าหมายของเราก็เป็นผลสำเร็จแม้ว่าจะทุลักทุเลเล็กน้อย เนื่องจากพ่อเข็มสับสนกับเส้นทางเข้าเมืองเพชรบุรี เพื่อหาร้านก๋วยเตี๋ยวที่พ่อเข็มว่าเด็ดดวงจริงๆ คับพี่น้อง แล้วไอ้ที่เด็ดน่ะมันดันขายแต่ก๋วยเตี๋ยวเนื้อ (ซึ่งพ่อก็ลืมไปเสียสนิท) และบรรดาป้าๆ เค้าก็ไม่ทานเนื้อกัน โชคยังดีที่ร้านใกล้เรือนเคียงเค้าให้ขายก๋วยเตี๋ยวหมู และให้สั่งเนื้อมาทานได้ ทุกคนก็เลยได้สบายท้องกันไป เมื่อกองทัพของเราพุงกางกันไปเรียบร้อยแล้ว กิจกรรมที่จะช่วยลดสัดส่วนที่ดีที่สุดก็คือการไปขึ้นเขาวัง พอถึงที่ปรากฏว่าไม่มีใครขึ้นไปกับเราเลยสักคน มีเพียงแค่ พ่อ แม่ พี่โอเปิ้ล และพี่ข้าวตู ที่ยังร่วมกันสานฝันต่อไปอย่างไม่ย่อท้อ...เราทั้ง 4 คน ก็เลยนั่งรถกระเช้าไฟฟ้าขึ้นเขาวัง เพื่อกินลม ชมลิง และสถานที่สำคัญอีกสักพัก ก็นั่งรถกระเช้าไฟฟ้ากลับลงมา และทั้งหมดก็เดินทางกลับกรุงเทพฯ ด้วยความปลอดภัย
