วันศุกร์ที่ 26 ธันวาคม พ.ศ. 2551

งานวันปีใหม่ของพี่โอเปิ้ล

ห่างหายกันไปนาน กับบทความใหม่ๆที่แฟนๆเรียกร้องกันมากมาย (ซะที่ไหนกันล่ะ) ให้รีบๆเขียนซะที แต่แหม ! นักเขียนมือทองอย่างเราจะยอมเขียนง่ายๆ ก็กระไรอยู่...(เล่นตัวซะไม่มี) ไม่ใช่อะไร นักเขียนมือทองอย่างแม่... มัวแต่ตั้งอกตั้งใจไปเที่ยวมาจนเพลิน (หรือขี้เกียจก็ไม่อาจรู้ได้) ตั้งแต่สิ้นเดือนพฤศจิกายน 51 เราก็ไปเที่ยวหัวหิน กลับมาอยู่บ้านได้เพียงอาทิตย์เดียว ชีพจรลงเท้าก็เราก็คันกันยิก ๆๆๆ ต้องเดินออกจากบ้านหิ้วกระเป๋าใบโตๆ เพื่อไปแอ่วเมืองเหนือ...นั่นก็คือ เชียงใหม่ --> ปาย --> ปางมะผ้า --> แม่สะเรียง --> อุทยานแห่งชาติแม่เมย --> อุทยานแห่งชาติตากสิน --> นครสวรรค์ (บึงบอระเพ็ด) --> ปิดท้ายการเดินทางด้วยการเยี่มชม "บึงฉวาก" จังหวัดบรรหาร แจ่มใส..ม่ายช่ายยยย มันคือ สุพรรณบุรีนั่นเอง พักได้เพียง 2 สัปดาห์ เราก็ต้องเดินทางกันต่อไป....ที่หมายคือ "หัวหิน" และ "ปราณบุรี"...พร้อมกับร้องเพลงที่ฮิตติดอันดับของพี่เบริด์ "กลับมายืนที่เดิม.... ที่ที่เคยคุ้นตา...ที่ๆใจนั้นคอยเรียกหา เฝ้าคิดถึงยามที่ห่างไกล" แต่ก่อนที่จะไปถึงที่เดิมๆ เราก็มีการแวะพัก แหล่งท่องเที่ยวใหม่ๆ นั่นก็คือ "ผาด่าง" จะสวยขนาดไหน งดงามเพียงใด ที่ผู้อ่านโปรดติดตามกันได้ในโอกาส (ที่เราจะไม่ขี้เกียจอีก) ต่อไป เอาเป็นว่าเรามาเริ่มเรื่องกันก่อนเลยแล้วกัน
เกริ่นกันมาตั้งนาน แล้วจะอัพเดท สุดยอดทริปอันหรรษา กันโอกาสต่อไปนะ ขอติดไว้ก่อน วันนี้ 26 ธันวาคม 2551 โรงเรียนพี่โอเปิ้ลจัดงานปีใหม่ให้กับเด็กๆ พร้อมกับมีการแสดงของเด็กๆ ให้ผู้ปกครองได้ชมกัน เริ่มต้นเปิดงานตั้งตอน 9 โมงเช้า เด็กๆ เข้าแถวเคารพธงชาติ สวดมนต์ และร้องเพลงสดุดีในหลวงของเรา จากนั้นผู้อำนวยการศูนย์กล่าวเปิดงาน และเริ่มการแสดงของเด็กๆ พี่โอเปิ้ลดูเหมือนจะเริ่มต้นด้วยดีกับการรำประกอบเพลง "มาลัยปีใหม่" และเมื่อจบเพลง น้องบุ๋นเพื่อนของพี่โอเปิ้ลก็เริ่มบรรเลงเพลงโหมโรง..."ฮือออออ ไม่อยากเต้นง่ะแม่ ไม่อยากเต้น" อาจจะเป็นอาการแทรกซ้อนเนื่องจากเพิ่มทานยาแก้อักเสบ ทำให้พี่โอเปิ้ลเริ่มหน้าเจื่อน..นิ่ง..และแล้ว...พี่โอเปิ้ลก็พูดออกมาดังๆว่า "โอเปิ้ลง่วงนอนง่ะแม่... โอเปิ้ลอยากกลับบ้านแล้วง่ะ" และก็ยืนนิ่งๆ ไม่ทำกิจกรรมอีกต่อไป จนมาถึงเพลง "ฉันคือก้อนเมฆ" ที่คุณแม่ตั้งตารอคอยเนื่องจากพี่โอเปิ้ลคุยฟุ้งว่า.."โอเปิ้ลเต้นเพลงฉันคือก้อนเมฆด้วยล่ะแม่ แม่ไปดูโอเปิ้ลด้วยนะ" ประกอบกับการชมของบรรดาคุณครูว่า "น้องโอเปิ้ลเก่งมากเลยค่ะ ตอนซ้อมเต้นสวยด้วย ร้องเพลงได้ด้วย" เป็นเหตุให้แม่อยากดูพี่โอเปิ้ลเต้นใจจะขาดแล้วเอ๋ยยยย..... ใจจะขาดแล้วเอยยยยยย ปรากฏว่า อาการนิ่งของพี่โอเปิ้ลก็ยังคงอยู่ แม้ว่าคุณครูจะเบรคให้พักกินนม และของว่างกันไปเรียบร้อยแล้วก็ตาม... จนในที่สุดช่วงเวลาของการแสดงก็จบลง พร้อมๆกับอาการง่วงหนาวหาวนอนของพี่โอเปิ้ลก็สิ้นสุดลงตามไปด้วย ช่วงของกิจกรรม "ครอบครัวสุขสันต์" เริ่มต้นขึ้น พร้อมกับอาการคึกคักจนออกนอกหน้าว่า "ฉันอยากเล่นแล้ว" ของพี่โอเปิ้ล พี่โอเปิ้ลชวนคุณพ่อ และคุณแม่เล่นเกมส์ ที่คุณครู และพี่เลี้ยง จัดไว้ให้ ไม่ว่าจะเป็น การวิ่งไปหยิบของตามคำสั่ง ตั้งเม็ดถั่วลงขวดจนเต็ม และ ร้อยมักกะโรนีที่ชุบสีผสมอาหารสวยงามให้เป็นสายสร้อย ทุกกิจกรรมที่กล่าวมาพี่โอเปิ้ลทำสำเร็จด้วยความเต็มใจ และความสนุกสนาน สุดท้ายเมื่อกล่าวปิดงาน คุณแม่ก็กลายเป็นผู้ถือถุงของขวัญอันมากมายที่พี่โอเปิ้ลได้รับจากการเล่นเกมส์ในครั้งนี้ และทันทีที่ก้าวขึ้นรถ พี่โอเปิ้ลก็สิ้นเรี่ยวสิ้นแรงอีกครั้ง....และหลับไปในที่สุด....เฮ้อ..ในที่สุดคุณแม่ก็อดดูพี่โอเปิ้ลแสดงจนได้ ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร คราวหน้าคุณแม่หวังว่าจะได้เห็นลูกยืนอยู่บนเวที พร้อมการแสดงที่มีความสุขของลูกก็แล้วกันนะคะ... หมายเหตุ ขอติดผู้อ่านเรื่องภาพเอาไว้ก่อนนะคะ เพราะยังไม่ได้ทำการโหลดลงเครื่องเลย จะรีบทำให้ในเร็ววัน และจะไม่ขี้เกียจอีกต่อไป ขอสัญญา แต่ตอนนี้ขอไปนอนก่อนนะ เพราะชีพจรเริ่มมาเกายิกๆๆๆ ที่เท้าอีกแล้ว... บายๆ









1 ความคิดเห็น:

  1. อยากดูรูปแล้วง่ะ แฟนพันธ์แท้อย่างหนูติดตามอ่านเสมอ สนุกๆๆ
    ขอบคุณเจ๊สำหรับสถานที่ถ่าย wedding สวยๆๆ จ้า (แถมออกคังค์ให้ก่อนอีกด้วย สบายใจ)

    ตอบลบ