มือใหม่หัดเขียน

วันนี้ได้คุยกะน้องที่เคยทำงานด้วยกัน เค้าแนะนำให้แม่ลองเขียนบล็อคดู บอกว่าไม่ยาก แม่ก็เลยได้แรงบันดาลใจ..อย่างแรง เห็นเค้าว่ากันว่ามันฮิตกันนัก ฮิตกันหนา แล้วในที่สุดความฝันของแม่ก็เป็นจริง ต่อจากนี้ไปแม่จะได้บันทึกเรื่องราวของพี่โอเปิ้ล และ น้องออสติน เก็บเอาไว้ ถ้ามีโอกาสลูกๆคงได้อ่านกันนะ

เริ่มจากเรื่องราวของพี่โอเปิ้ล ซึ่งผ่านมาแล้ว 3 ปี... นานมากๆๆ แล้ว

โอเปิ้ลเกิดวันศุกร์ที่ 7 ตุลาคม 2548 ตอนนี้พี่โอเปิ้ลอายุได้ 3 ขวบแล้วคร๊าบ แล้วก็เข้าโรงเรียนเรียบร้อยแล้ว อยู่ไม่ใกล้ ไม่ไกลจากบ้านเท่าไหร่ เป็น Preschool ที่มีชื่อว่า "ศูนย์สุขภาพจิตเด็กและวัยรุ่นราชนครินทร์" อยู่ตรงข้ามกับโรงพยาบาลรามานั่นเอง
นับจากวันแรกที่เริ่มไปเรียนประมาณเดือนมิถุนายน ซึ่งก็ผ่านมาแล้วเกือบๆ 4 เดือน ไม่มีวันไหนที่โอเปิ้ลจะไม่ร้องไห้ และแล้ววันที่แม่ใฝ่ฝันก็มาถึง เมื่อสองอาทิตย์ที่ผ่านมา โอเปิ้ลลันล้ามากกก เวลาไปโรงเรียน และไม่ร้องไห้อีกต่อไป (กว่าจะหยุดร้องได้ เล่นเอาแม่ กะ คุณครูเหนื่อยไปตามๆกัน) โอเปิ้ลบอกว่า "แม่.. โอเปิ้ลโตแล้ว โอเปิ้ลไม่ร้องไห้แล้ว แม่พาโอเปิ้ลขึ้นรถไฟได้แล้วน๊า" (ลากเสียงยาวๆด้วยนะ)

โอ้แม่เจ้า..ลูกเรามีข้อแลกเปลี่ยนซะแล้ว แต่ก็เอาเถอะ..สัญญาต้องเป็นสัญญา แล้วแม่จะพาไปน๊า

แล้วก็มาถึงทีของ น้องออสติน กันบ้าง

น้องออสตินเกิดวันพุธที่ 4 มิถุนายน 2551 ตอนนี้น้องอายุได้ 4 เดือนแล้ว ออสตินคว่ำ และคอตั้งชันได้แล้ว ออสตินจะชอบมากเวลาที่ใครๆ เรียกเธอว่า "คนสวย" ได้ยินทีไรก็จะยิ้มมม ทุ๊กที ตอนนี้ออสตินชอบชมนกชมไม้มาก ไม่ยอมจะนอน อยากแต่จะนั่งท่าเดียว บางทีก็ใช้มือเหนี่ยวมือแม่ไว้ เพื่อที่จะยกตัวเองให้ลุกขึ้นยืน.. ท่าทางออสตินจะออกอาการอยากเดิน (ช้อปปิ้ง) ตั้งแต่เด็ก